Frits Heimans

Mijn grootste drijfveer is dingen te maken die vragen oproepen.

​

Die nieuwsgierigheid in de toeschouwer wekken, die hem raken en omver blazen. Die nieuwsgierigheid heb ik zelf ook, als een rusteloze, zoekende buitenstaander. Het kan om de zoektocht naar schoonheid gaan, maar ook om het onverwachte, of om betrokkenheid bij iets:

​

De psychologie van de oorlog, of het genie van Mozart. Het onverwachte geluk van nabijheid en het verdriet om afstand, en het besef dat die nooit overbrugd zal worden. Over toevallige schoonheid van architectuur, de genialiteit van de natuur, de feilbaarheid van de mensen, die om elkaar heen draaien en de vergankelijkheid van alles.

​

In de abstractie zit misschien nog de meeste structuur, als een improvisatie in een jazzsolo. Die structuur is namelijk het totaalbeeld van iemands wezen op dat moment. Kunst is de samenballing van het beste van de persoon van de kunstenaar, of het collectief. Het orkest dat vele malen meer is dan de som van de afzonderlijke musici.

​

We zijn afhankelijk van de dienstbaarheid van de kunstenaar, die alles geeft om dat ene moment te creëren, en een lange aanloop nodig heeft. Kunst geeft ons leven zin omdat het vragen oproept in plaats van oplossingen geeft.